معماری کلاینت-سرور
معماری کلاینت-سرور (یا همان سرویس گیرنده-سرویس دهنده و یا Client Server) در دنیای کامپیوتر، به معماری گفته می‌شود که در آن کلاینت‌ها سرویس‌های درخواستی خود را به سرورهایی که وظیفه آن‌ها خدمت‌رسانی است، تحویل می‌دهند.
البته این معماری منحصر به کامپیوتر نیست و در بسیاری از فضاهای دیگر نیز از این معماری پیروی می‌شود. برای مثال، یک رستوران را در نظر بگیرید که چندین آشپز (سرورها) و تعداد بسیاری زیادی مشتری (کلاینت‌ها) دارد. وظیفه آشپزها خدمت‌رسانی به مشتری‌ها می‌باشد.
ارتباط بین کلاینت و سرور در این معماری
عموما ارتباط بین کلاینت‌ها و سرورها، در بستر شبکه صورت می‌گیرد. به اینصورت که یک سرور میزبان، چند برنامه و سرویس را در خود دارد. از این رو، سرور برنامه‌ها و منابع خود را با کاربران به اشتراک می‌گذارد. سپس، کاربران برای استفاده از این خدمات و منابع، درخواست‌هایی را از بستر شبکه به سمت سرور ارسال می‌کنند. این بستر می‌تواند یکی از بسترهای استاندارد نظیر پروتکل http در لایه هفت باشد. نهایتا اگر درخواست کاربر معتبر باشد، سرور پاسخ لازم را به کاربر می‌دهد.
مقایسه ساختار کلاینت-سرور و ساختار P2P
نقطه مقابل معماری کلاینت-سروری را می‌توان معماری P2P یا Peer To Peer یا نظیر به نظیر دانست. در معماری P2P، دو یا چند کامپیوتر منابع خود را در قالب یک سیستم غیرمتمرکز به اشتراک می‌گذارند. در این سیستم دیگر ساختار سلسله مراتبی وجود ندارد.
یکی از مزیت‌های اصلی شبکه‌های P2P به نسبت شبکه‌های Client-Server، این است که در ساختار کلاینت-سرور اگر سرور دچار مشکل شود، کل خدمت‌رسانی دچار مشکل می‌شود. ولی در شبکه‌های P2P اگر یک سیستم خراب شود، براحتی سیستم دیگری را می‌توان جایگزین آن کرد.
هم‌چنین برای گسترش شبکه Client-Server، باید هزینه زیادی را صرف ارتقا سرور کنیم. ولی اینکار در شبکه P2P بدلیل غیرمتمرکز بودن آن، براحتی قابل انجام است.
ترجنس | thregence.ir
آکادمی ترجنس | edu.thregence.ir
اینستاگرام | instagram.com/thregence
تلگرام | t.me/thregence
یوتوب | https://bit.ly/30mGowo
آپارات | aparat.com/thregence
- ۹۹/۱۰/۰۸